جالبه همه ی خانم های (واقعا) شاعر یه چیز خاصی توی صورتشون هست. یه جذابیت غیر قابل وصف..یه متانت عمیق..یه ریلکسی جالب!! خلاصه فراغ بالی دارند خانم های شاعر به نظرم. در پناه خداوند بزرگ باشید هردوی شما نازنینان
درود به خانم کبیری عزیز، خوشحالم که همچنان اخبار فرهنگی از شما فرهیخته ی گرامی به گوشمان می رسد...کتاب پیراهن آبی تون رو بسیار دوست می دارم ، موفق باشید
خانم کبیری عزیز خیلی ساله نوشته هاتون رو دنبال می کنم اما تا به حال ندیده بودمتون ، چقدر مهربان و متین هستید شما ، احسنت به روح بزرگتون که از جوانهای مستعد این مرز و بوم حمایت می کنید. بسیار قابل احترامید برامون